براساس شاخص‌هایی از جمله ضریب نفوذ اینترنت، رشد سرویس های دیجیتال، دانلود اپلیکیشن‌ها، استفاده از شبکه‌های اجتماعی و در اختیار داشتن حساب دیجیتال، هند یکی از کشورهایی است که بیشترین و سریعترین رشد را در بازار دیجیتال داشته است. اما این رشد در کسب و کارهای مختلف متفاوت است.
شاخص‌های پذیرش دیجیتال به سه دسته تقسیم می‌شوند:
- زیرساخت دیجیتال (هزینه، سرعت و قابلیت اعتماد سرویسهای دیجیتال)
- دسترسی دیجیتال (تعداد دستگاه‌های موبایل، دانلود اپلیکیشن‌ها و مصرف دیتا)
- ارزش دیجیتال (میزان مشارکت مصرف‌کنندگان از طریق چت‌های آنلاین، توئیت، خرید آنلاین و …)
بخش‌های دولتی از طریق ایجاد برنامه‌هایی مانند هویت دیجیتال بیومتریک ملی و یا شبکه مالیاتی کالا و خدمات، کسب و کارها را به سمت
دیجیتالی کردن فرایندها سوق می‌دهد. بخش‌های خصوصی نیز با فراهم کردن سرویسهای اینترنتی در جهت دیجیتالی شدن حرکت می‌کنند و بدین ترتیب هر دو در دیجیتالی شدن سریع هند تاثیر دارند. کسب و کارهای دیجیتال محلی و جهانی با درک این فرصت در هند در حال خلق سرویس‌هایی برای مشتریان با شرایط خاص این کشور می‌باشند.
سرعت رشد فناوری‌های دیجیتال به کاهش شکاف دیجیتال میان استانهای قوی‌تر و ضعیف‌تر کمک می‌کند. استانهای با درآمد کمتر با سرعت بیشتری نسبت به استانهای متمول‌تر در حال گسترش زیرساخت اینترنت و افزایش نفوذ اینترنت می‌باشند. با وجود تمام این پیشرفت‌ها، هند همچنان قابلیت رشد دیجیتالی زیادی دارد.
تحقیقات به عمل آمده از بیش از 600 کمپانی بزرگ و کوچک در هند در زمینه سطح دیجیتالی بودن در بخش‌های مختلف نشان می‌دهد کمپانی‌هایی که رهبران دیجیتال در این کشور محسوب می‌شوند، تنها 58.2 درصد امتیاز کسب کرده‌اند. کمپانی‌هایی که از این لحاظ در پایینترین رده قرار دارند 33.2 درصد امتیاز داشته‌اند و متوسط امتیاز کمپانی‌ها 46.2 است. امتیاز بالاتر نشاندهنده استفاده گسترده‌تر و سازمان یافته تر کمپانی‌ها از فناوری دیجیتال در فعالیت های روزانه شان است.
میزان تفاوت در داخل بخش‌ها بیشتر از تفاوت میان بخش‌های مختلف است. بعضی بخش‌ها راهبران دیجیتال بیشتری نسبت به بخش‌های دیگر دارند با این حال شرکت‌های برتر در تمام بخش‌ها، حتی بخش‌هایی که نسبت به فناوری مقاوم هستند نیز دیده می‌شود.
راهبران دیجیتال در هند در موارد زیر اشتراک دارند:
- استراتژی دیجیتال: راهبران دیجیتال 30 درصد بیشتر نسبت به سایرین از یکپارچگی استراتژی‌های عمومی و دیجیتال و 2.3 برابر بیشتر از بسترهای تجارت الکترونیک استفاده می‌کنند.
- سازمان‌دهی دیجیتال: راهبران 14.5 برابر بیشتر از سایرین از مدیریت دیجیتال استفاده می‌کنند.
- قابلیت‌های دیجیتال: راهبران 2.6 بیشتر از سایرین از ابزارهای دیجیتال به منظور مدیریت روابط با مشتری و 2.5 برابر بیشتر از سایرین از این ابزارها به منظور مدیریت فرایندهای اصلی کسب و کارشان استفاده می‌کنند.
شکاف میان راهبران دیجیتال و سایر کمپانی‌ها برطرف نشدنی نبوده و در برخی موارد حتی زمانیکه این شکاف زیاد باشد، کمپانی‌ها قادر خواهند بود با دیجیتالی شدن از طریق روش‌های ساده و نسبتا آسان مانند بازاریابی در شبکه‌های اجتماعی این شکاف را از بین ببرند. با اینکه کمپانی‌های بزرگ منابع مالی و متخصصین بیشتری به منظور سرمایه‌گذاری در فناوری‌های پیشرفته مانند هوش تجاری در اختیار دارند، اما افزایش سرعت اینترنت و کاهش هزینه‌های دیتا موجب می‌شود در آینده نه چندان دور این فناوری‌ها در اختیار شرکت‌های کوچکتر نیز قرار بگیرد.
تحقیقات نشان داده است که کسب و کارهای کوچک در زمینه بکارگیری پرداخت‌های دیجیتال از کمپانی‌های بزرگ جلوتر هستند. 70 درصد از کسب و کارهای کوچک از وب سایت خودشان برای برقراری ارتباط با مشتریان استفاده می‌کنند. در حالیکه این عدد برای کمپانی‌های بزرگتر 82 درصد است. کسب و کارهای بزرگ از تبلیغات در صفحات وب بیشتر استفاده می‌کنند اما کسب و کارهای کوچک ارتباط بیشتری با مشتریان از طریق شبکه‌های اجتماعی دارند. همچنین از بهینه‌سازی‌های موتورهای جستجو بهره بیشتری می‌برند.
کمپانی‌هایی که سریع‌تر دیجیتالی شوند و نوآوری داشته باشند بهتر میتوانند از مزایای بازارهای هند استفاده کنند.
تاثیر اقتصادی دیجیتالی شدن در سه حوزه قابل بررسی است:
- بخش‌های دیجیتالی مرکزی مانند IT-BPM، ارتباطات دیجیتال و تولیدات دیجیتالی که میتواند منجر به افزایش 8 تا 10 درصدی GDP در هند تا سال 2025 شود.
- بخش‌هایی که به تازگی دیجیتالی شده اند مانند خدمات مالی، کشاورزی، بهداشت و درمان، لجستیک و تولید.
- خدمات دولتی و بازارهای کار که میتوانند از فناوری‌های دیجیتال به شیوه‌های جدید بهره برده و موجب افزایش بازدهی بخش عمومی و بهره وری شوند.
ارزش اقتصادی متناسب با میزان نفوذ اپلیکیشن‌های دیجیتال در فرایندهای تولید از زنجیره تامین تا کانال‌های تحویل خواهد بود. درصورت آمادگی بالای بخش خصوصی و حمایت دولت، پذیرش بالا بوده و رشد ارزش اقتصادی بین 60 تا 80 درصد خواهد بود. در غیر این صورت تنها شاهد 20 تا 40 درصد رشد خواهیم بود.
تغییرانی که پذیرش دیجیتال پدید می‌آورد علاوه بر صنعت میتواند با فراهم آوردن موقعیت‌های شغلی جدید، خودکارسازی و یا حذف برخی از مشاغل موجود بر نیروی کار نیز تاثیرگذار باشد. در مشاغلی نیز نیاز به آموزش مجدد نیروی کار وجود خواهد داشت. مشاغل در آینده نیاز به مهارتهای شناختی، اجتماعی و احساسی بیشتری از جمله خلاقیت، حل مسائل غیرساخت یافته، کارگروهی و برقراری ارتباط خواهند داشت.
کسب و کارها به منظور دستیابی به ارزش اقتصادی در سطوح بالا باید از فناوری‌های دیجیتال در سطوح پایین استفاده نمایند. این کار از سه طریق انجام می‌شود:
- سهولت بیشتر در برقراری ارتباط، همکاری و اشتراک اطلاعات
- افزایش بهره وری از طریق خودکار کردن کارهای روزمره
- سهولت بیشتر تجزیه و تحلیل داده‌ها برای ایجاد بینش و بهبود تصمیم‌گیری
در ادامه به بررسی نقش فناوری‌های دیجیتال در کشاورزی، بهداشت و درمان، خرده فروشی و لجستیک می‌پردازیم:
کشاورزی دیجیتال
- ارایه خدمات مشاوره ای دقیق با استفاده از داده های مربوط به دانه ها به منظور بهینه سازی ورودی ها مانند کود و سموم دفع آفات
- امکان استفاده از بازارهای آنلاین جهت فروش محصولات
- فراهم کردن اعتبارات بانکی ارزان تر برای کشاورزان با استفاده از داده های مالی در بانکداری آنلاین
- در دسترس بودن امکان بیمه محصولات
بهداشت و درمان دیجیتال- تله مدیسن (پزشکی از راه دور)
- کاهش اثر کمبود متخصصان پزشکی از طریق افزایش بهره وری پزشکان و پرستاران. با فراهم کردن امکان مشاوره بیماران با پزشکان از طریق صدا یا تصویر
- کاهش هزینه های ویزیت بیماران
خرده فروشی دیجیتال
- امکان گسترش خرده فروشی ها بدون در اختیار داشتن فروشگاه های فیزیکی از طریق تجارت الکترونیک
- امکان استفاده از وب سایت هایی مانند آمازون به منظور فروش کالاها و استفاده از امکانات این وب سایتها از جمله لجستیک، انبارگردانی، سرویسهای پرداخت و تحلیل داده های مشتری
- ایجاد گواهی اعتبار برای خریدار و فروشنده از طریق ارایه سوابق مالی
- ایجاد وفاداری به برند در مشتریان با هزینه اندک
لجستیک دیجیتال
- ایجاد ارتباط بین آژانس های حمل و نقل، انبارهای کانتینر، مسئولین بنادر، بانک ها، بیمه ها، ادارات گمرکی و مدیران راه آهن، از طریق ایجاد یک بازار الکترونیکی معاملاتی به منظور به اشتراک گذاری اطلاعات و هماهنگی برنامه ها در جهت کاهش زمان تحویل کالاها و افزایش سرعت پردازش سفارشات
- ساده شدن فرایندها از طریق ایجاد امکان رزرو آنلاین
- خودکارسازی فرایندهای خدمت رسانی به مشتریان
- نصب دستگاه های ردیابی برای نظارت بر جابجایی محموله ها
- استفاده از داده های ترافیکی لحظه ای به منظور مسیریابی بهتر
- مجهز شدن وسایل نقلیه با سنسورهای مرتبط با اینترنت جهت اعلام هشدار نیاز به سرویس
نقش راهبران کسب و کار، مسئولین دولتی و شهروندان در افزایش مزایای دیجیتالی شدن و کاهش مشکلات انتقال به اقتصاد دیجیتال:
کسب و کار
رهبران کسب و کار باید ارزیابی کنند که چگونه و کجا دیجیتالی شدن ممکن است شرکت و صنعت آنها را دچار اختلال کند و اولویت هایی را برای چگونگی سازگاری تعیین کنند. شرکت ها باید سریع و قاطعانه هم برای تطبیق مدل های تجاری موجود و هم برای دیجیتالی کردن عملیات داخلی اقدام کنند. در این راستا باید:
- ریسک های هوشمندانه داشته باشند.
- مطابق با برنامه های اجرایی پیش بروند.
- با به خدمت گیری افرادی با مهارت های لازم برای شروع و تسریع تحول دیجیتالی در زمینه ایجاد قابلیت های دیجیتال سرمایه گذاری کنند.
- شرکت ها باید چابک باشند و خود را به عنوان سازمانی با اولویت دیجیتالی شدن تصور كنند.
دولت
حکومت های ملی و منطقه ای میتوانند با فراهم کردن بازاری برای راهکارهای دیجیتال و استفاده از فناوری در تمامی فرایندها، با همکاری بخش خصوصی به سمت دیجیتالی شدن پیش بروند. همچنین ایجاد و مدیریت منابع داده عمومی، با پرورش یک محیط نظارتی که از پذیرش دیجیتال پشتیبانی و از حریم خصوصی شهروندان محافظت کند و با تسهیل گسترش بازار کار میتواند به بهبود کالاها و خدمات موجود و همچنین ایجاد موارد جدید کمک کند.
افراد
افراد باید آگاه باشند که چگونه دیجیتالی شدن میتواند موجب تغییرات اساسی در کار و زندگی آنها شده و مهارتهای لازم جهت تطبیق با این تغییرات و حفاظت از دیتاهای شخصی خود را کسب کنند.
نگارش:
اسمهان حکاک (تحلیلگر و مشاور توسعه سیستمهای بانکی و عضو کمیته تدوین طرح تحول و برنامه ملی هویت دیجیتال) | هما زاهدپاشا ( تحلیلگر سیستمهای بانکی)
Reference :
https://www.mckinsey.com/business-functions/mckinsey-digital/our-insights/digital-india-technology-to-transform-a-connected-nation
